ferveney
وقتی که چترت خداست بگذار باران سرنوشت هر چه میخواد ببارد ...
هوا که تاریک می شود بقالی چشم هایم ستاره های ذوقش را پهن می کند و آن ها را با یک ظرافت خاص دخترانه اش می چیند و من می شوم اسیر ناچار چشم هایم.... به خاطر اینکه درخشش ستاره هایشرا کسی نبیند و سر درون آن را نفهمد کرکره ها را پایین می کشم و با سیم خاردارهای مشکی جلوی در آن را می گیرم... دوباره در مغازه ی چشمم میهمانی برگزار کرده ای ام حیف.... حیف که فقط عطر حضورت را حس می کنم و خودت انگار نیستی..... یعنی هستی اما قلب من..... دور یک میز گرد می نشینم.... سبز رنگ است...من هستم و صندلی تو و 2 شاخه گل یاس روی میز. اندکی سکوت . . . تاب نمی آورم مثل همیشه شروع می کنم به غر زدن... "آخه من تا کی باید قانع باشم به عطر حضورت؟ من می خوام ببینمت..... من چشم می خوام..." و دوباره همان پاسخ تکراری هوای با تو بودن را پر می کند "قلبت باید به سن قانونی برسه وگرنه عمل پیوند درست انجام نمی شود" صدای ساحل چشم هایم فضا را معطر می کند.... و من خیره می شوم به گل های یاس و همان صندلی پر از حضورت.... نویسنده: خودم
نظرات شما عزیزان:
